Συνεχίζω…
Και πορεύομαι γιατί…
Μπορώ να ελπίζω.
Συνεχίζω…
Και σχεδιάζω το μέλλον μου γιατί…
Μπορώ να ανασαίνω.
Συνεχίζω…
Να αγαπώ τους συνανθρώπους μου, γιατί…
Πιστεύω ότι αυτή είναι η ΖΩΗ.
Και θέλω να την ΖΗΣΩ!
Με Αγάπη.
Μια μέρα στην τάξη του Τοτού η δασκάλα βάζει την εξής εργασία στα παιδιά: - Θέλω να κάνετε το εξής: Θα μου πείτε μια μικρή πρόταση, από την οποία θα βγαίνει ένα συμπέρασμα, που θα εκφράζεται με την λέξη «προφανές». Παράδειγμα: «Στο σπίτι έχουμε ανάψει το τζάκι. Είναι προφανές λοιπόν ότι κάνει κρύο». Αρχίζει πρώτη η Ελενίτσα: - Εμένα ο μπαμπάς μου έχει ιδιωτικό αεροπλάνο, η μητέρα μου σκάφος, εγώ έχω αυτοκίνητο με προσωπικό οδηγό που με φέρνει στο σχολείο. Είναι προφανές λοιπόν ότι είμαστε μια πλούσια οικογένεια! - Μπράβο, μπράβο Ελενίτσα!, επικροτεί η δασκάλα. Ακολουθεί ο Νικολάκης: - Εμένα ο πατέρας μου είναι καθηγητής πανεπιστημίου, η μητέρα μου έχει διπλώματα σε δυο επιστήμες, εγώ ξέρω τρεις γλώσσες και έχω μια τεράστια βιβλιοθήκη. Είναι προφανές λοιπόν ότι είμαστε μια μορφωμένη οικογένεια! Έρχεται και η σειρά (αναπόφευκτα) του Τοτού: - Ο δικός μου ο πατέρας είναι βοσκός. Η μητέρα μου, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου, το ίδιο. Κι εγώ δε, κάπου-κ...